Τον τίτλο «Το Μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά», που ανήκει σε έργο του Ιάπωνα ποιητή του 17ου αιώνα, Μπασό, και αναφέρεται στην ιδιοφυΐα του ιαπωνικού πνεύματος, δανείστηκε ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν για το μυθιστόρημά του, που κέρδισε το 2014 το βραβείο Booker.

Στο βιβλίο εξιστορούνται τα γεγονότα και οι άνθρωποι που σημάδεψαν τη ζωή του Αυστραλού χειρουργού, Ντορίγκο Έβανς. Η ποίηση του Μπασό διαποτίζει την εξιστόρηση, παρουσιάζοντας την ομορφιά και την αγάπη ως αντιστίξεις στις φρικιαστικές περιγραφές του πόνου και της απανθρωπιάς.

Ο Ντορίγκο, πριν από τον πόλεμο, αρραβωνιάζεται με την Έλλα. Ο αρραβώνας αυτός, μαζί με το πτυχίο της ιατρικής, αποτελούν σίγουρα σκαλοπάτια για την κοινωνική του άνοδο. Όμως, ο έρωτάς του και η σχέση που αναπτύσσει με την Έιμι, σύζυγο του θείου του, θα τον σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής του.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντορίγκο αιχμαλωτίζεται και στέλνεται να δουλέψει στην κατασκευή του Σιδηροδρόμου του Θανάτου στη Βιρμανία.  Σαν γιατρός, και αρχηγός της ομάδας των Αυστραλών αιχμαλώτων, είναι επιφορτισμένος  με το αντιφατικό καθήκον να αγωνίζεται να θεραπεύσει τους άνδρες του, μόνο και μόνο για να τους ξαναστείλει να παλέψουν με την πείνα, τη χολέρα και τους ξυλοδαρμούς των Ιαπώνων φρουρών.

Στο μεταξύ, η Έιμι, πληροφορείται ότι ο Ντορίγκο έχει σκοτωθεί στον πόλεμο και, αντίστοιχα ο Ντορίγκο, μαθαίνει ότι η Έιμι έχει σκοτωθεί σε έκρηξη στην παμπ του θείου του.

Με το τέλος του πολέμου, ο Ντορίγκο παντρεύεται την Έλλα, γίνεται χειρουργός και μετά από ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ σχετικό με τον ηρωισμό του, γίνεται εθνικό σύμβολο. Δυνατός πότης και γυναικάς που αρέσκεται στις σχέσεις με τις συζύγους των φίλων του, ο Ντορίγκο, παρότι σε όλους δίνει την εντύπωση του ευτυχισμένου, εντούτοις αισθάνεται «κλεισμένος στον πλασματικό κόσμο του, μπερδεμένος και συντετριμμένος». Αναζητά τις αλήθειες και τις απαντήσεις του στο παρελθόν, αφού όπως λέει: «ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν έχει παρελθόν, ο δυστυχισμένος δεν έχει τίποτε άλλο».

Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν αφιέρωσε αυτό το βιβλίο στον κρατούμενο Νο 335, που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα του, του οποίου οι εμπειρίες από την αιχμαλωσία του κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον ενέπνευσαν.

Δεν είναι ένα βιβλίο που υμνεί τον ηρωισμό. Ο Φλάναγκαν λέει ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αισχρότητα από τον πόλεμο και μεγαλύτερο ψέμα από τον ηρωισμό». Είναι ένα βιβλίο για τον έρωτα, τον πόλεμο, τις αξίες και τις αλήθειες της ζωής. Ένα βιβλίο ποιητικό, αλλά ταυτόχρονα άγριο, όπου η απελπισία εξυφαίνεται με την αισιοδοξία.

Εκδόσεις : ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Διαβάστε κι αυτά :

Ηλίας Μαγκλίνης στην Καθημερινή
Γρηγόρης Μπέκος στο Βήμα

Και για να μπείτε στην ατμόσφαιρα του βιβλίου δείτε και τη θρυλική «Γέφυρα του ποταμού Κβάι»