Η Βασιλική Ηλιοπούλου έχει δημιουργήσει ένα βαθιά υπαινικτικό μυθιστόρημα, ανοικτό σε πολλά επίπεδα ανάγνωσης και ερμηνείες που κρατά δέσμιο τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα για να τον οδηγήσει σε μια έκβαση που ακολουθεί πιστά την ψυχολογία των αρχετυπικά δυνατών χαρακτήρων του.

Το μυθιστόρημα «Στου Χατζηφράγκου» με υπότιτλο «Τα σαραντάχρονα μιας χαμένης πολιτείας» (Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1993) είναι ένα αφιέρωμα στη μνήμη της Σμύρνης και το έργο που εντάσσει τον Κοσμά Πολίτη στον θεματικό κύκλο της μικρασιατικής λογοτεχνίας. Θεωρούμενο το πιο  ώριμο βιβλίο του, γράφτηκε μέσα σε πέντε μήνες, μετά από 16 χρόνια συγγραφικής απραξίας, και δημοσιεύτηκε…

Στο βιβλίο ‘Η Μητέρα του Σκύλου’ ο Παύλος Μάτεσις εξετάζει την Ελλάδα της κατοχής και των μεταπολεμικών χρόνων στρέφοντας το ενδιαφέρον του στους ταπεινούς, στους αδύναμους της ζωής, αμφισβητώντας με μοναδικό τρόπο θεσμούς και κοινωνικά πρότυπα.

Τρεις γυναίκες από την παιδική τους ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, δύο εκδοχές της πραγματικότητας και μία ακόμα, αυτή της Νόρας, που δεν υπάρχει πουθενά. Ο δικός της καθρέφτης μένει σιωπηλός μέχρι το τέλος.

Η Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου, που αποτελεί το πρώτο αξιόλογο δείγμα γυναικείας γραφής στη νεοελληνική γραμματεία, είναι συγχρόνως και μια σημαντική, αν και υποκειμενική, ιστορική μαρτυρία.

Με το Σικελικό Ειδύλλιο, η δίκαια καταξιωμένη συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου παρέδωσε έναν ύμνο στη δύναμη των απλών ανθρώπων που στέκονται με εντιμότητα και κουράγιο τόσο απέναντι στην κοινωνία όσο και απέναντι στα όνειρά τους. Κι αν κάποιοι σ’ αυτή τη δύσκολη διαδρομή ηττώνται, κάποιοι άλλοι ξεκινούν πάλι από την αρχή πιο δυνατοί, πιο σοφοί, πιο αποφασισμένοι.

Μέσα από νέα ευρήματα, επιχειρείται να ερμηνευτεί η δυσανεξία της επίσημης συντηρητικής ιστοριογραφίας απέναντι στην προσωπικότητα, τη δράση και το έργο του Ρήγα.