Σας αρέσουν τα παραμύθια;

Το σημερινό άρθρο αναφέρεται σε ένα παραμύθι που με συγκίνησε!

‘Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει’ της Σαν Μι Χουάνγκ (Sun – Mi Hwang), κυκλοφόρησε στη Νότια Κορέα το 2000 και από τότε σε όλο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ μεταφρασμένο από τα αγγλικά από την Αναστασία Καλλιοντζή.

Η ιστορία είναι γραμμένη σαν παραμύθι και διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα και όπως όλα τα παραμύθια, μπορεί να διαβαστεί εύκολα από παιδιά αφού η  βασική ηρωίδα του είναι μια θαρραλέα κοτούλα που πλαισιωμένη  από μία καταπληκτική ομάδα ζώων ενός αγροκτήματος, επαναστατεί και διεκδικεί μια ευκαιρία να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Μέσα από την φαινομενικά παιδική  ιστορία όμως, ξεπηδούν νοήματα τόσο βαθιά που κάνουν τελικά το βιβλίο κατάλληλο για ενήλικο κοινό. Ο ρατσισμός, ο εγωισμός, η φιλία, η μητρότητα και τα όριά της, η μοναξιά, η αφοσίωση είναι λίγα μόνο από τα θέματα που αγγίζει αυτό το βιβλίο.

Η Χουάνγκ αφηγείται την ιστορία της Μπουμπουκίτσας, μιας κοτούλας που ζει κλεισμένη στο κοτέτσι ενός αγροκτήματος και γεννάει αυγά για να της τα παίρνει αμέσως ο αγρότης.

Το Μπουμπουκίτσα ήταν το ωραιότερο όνομα στον κόσμο. Ένα μπουμπούκι μεγάλωνε σ’ ένα φύλλο κι αγκαλιαζόταν με τον αέρα και τον ήλιο, προτού πέσει και σαπίσει και γίνει κι αυτό ένα με το παχύ στρώμα των σάπιων φύλλων που θα έτρεφαν το δέντρο για να ξαναβγάλει κι άλλα ευωδιαστά λουλούδια. Η Μπουμπουκίτσα ήθελε κι αυτή να κάνει κάτι στη ζωή της, όπως ακριβώς τα μπουμπούκια πάνω στην ακακία. Γι’ αυτό, άλλωστε, αποφάσισε να δώσει στον εαυτό της το όνομά τους.

Η Μπουμπουκίτσα περνάει τη ζωή της παρατηρώντας τα άλλα ζώα του αγροκτήματος μέσα από τον συρμάτινο φράχτη του κοτετσιού και ζηλεύει τις κότες και τις πάπιες που κάνουν βόλτα στο αγρόκτημα ακολουθούμενες από τα μικρά τους. Θέλει κι αυτή να κλωσήσει ένα αυγό και να αποκτήσει πουλάκια δικά της. Από τον καημό της σταματάει να τρώει, αδυνατίζει και αρνείται να γεννήσει άλλα αυγά. Ο αγρότης που πιστεύει ότι η κοτούλα έχει αρρωστήσει αποφασίζει να τη σκοτώσει. Σαν από θαύμα η Μπουμπουκίτσα καταφέρνει να δραπετεύσει και καταλήγει εκεί που ήθελε : ελεύθερη στο αγρόκτημα. Εκεί όμως ανακαλύπτει ότι είναι δύσκολο να επιβιώσει αφού αντιμετωπίζεται σαν παρίας από τα άλλα ζώα και κινδυνεύει συνεχώς από την πεινασμένη νυφίτσα. Τελικά η Μπουμπουκίτσα σε κάποια από τις βόλτες της ανακαλύπτει ένα εγκαταλελειμμένο αυγό πάπιας και αποφασίζει να το κλωσήσει. Με την υποστήριξη μιας αγριόπαπιας που ακούει στο όνομα Παρατρεχάμενος περνάει όλο το διάστημα μέχρι την εκκόλαψη του αυγού και κάθε μέρα την φέρνει όλο και πιο κοντά στο όνειρό της να γίνει μητέρα. Μέχρι που το αυγό σπάει και το μωρό γεννιέται και η τρυφερή Μπουμπουκίτσα αποφασίζει ότι αφού αυτή το κλώσησε, αυτή είναι η μαμά του.

Στη συνέχεια της ιστορίας ο αναγνώστης παρατηρεί με συγκίνηση τον αγώνα
επιβίωσης της Μπουμπουκίτσας και του μικρού παπιού που εξοστρακίζεται από τα άλλα πουλερικά του αγροκτήματος αφού δεν τον δέχονται ούτε οι κότες ούτε οι πάπιες. Έναν αγώνα ζωής απέναντι στους φυσικούς εχθρούς (νυφίτσες, παγωνιά) αλλά και τους άλλους που στιγματίζουν κάθε διαφορετικότητα.

Οι σκέψεις της Μπουμπουκίτσας ήταν μπερδεμένες και ανάκατες, ωστόσο κάθε άλλο παρά ντροπή ένιωθε. Είχε κλωσήσει το αυγό της με όλη της την καρδιά. Λαχταρούσε να δει το πουλάκι της να γεννιέται. Το είχε ήδη αγαπήσει από την ώρα που ήταν ακόμη μέσα στο αυγό. Δεν είχε ποτέ της υποψιαστεί τι μπορεί να είχε μέσα το αυγό – και, σε τελική ανάλυση, δεν την ένοιαζε κιόλας. Εντάξει, είναι πάπια, δεν είναι  κοτόπουλο. Και λοιπόν; Δεν παύω να είμαι η μητέρα του και το Μωρό το ξέρει!

Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα, γραμμένο με απλή γλώσσα, μια απολαυστική αλληγορία για το κυνήγι των ονείρων.  Η κομψή αυτή έκδοση ενισχύεται από τις υπέροχες ασπρόμαυρες εικόνες, έργα της Γιαπωνέζας ζωγράφου Νομόκο που στολίζουν την αρχή κάθε κεφαλαίου.

Εκδόσεις : ΔΙΟΠΤΡΑ