‘Οι Αραχτοί’ του Ιταλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Μικέλε Σέρα είναι ένα μυθιστόρημα μόλις 110 σελίδων που ασχολείται με έναν από τους πιο παλιούς προβληματισμούς της ανθρωπότητας, το χάσμα των γενεών και τη σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών. Ο Σέρα αναφέρεται προσεκτικά στη σχέση αυτή, μια σχέση που δεν κατανοεί πλήρως αλλά μοιάζει αποφασισμένος να διερευνήσει. Στοχαστικό, επίκαιρο και πρωτότυπα δοσμένο το βιβλίο αυτό που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, έτυχε μιας εκπληκτικής μετάφρασης από τη Δήμητρα Δότση.

Τρεις ιστορίες διαπλέκονται σε αυτό το σύντομο βιβλίο.

Στην πρώτη καταγράφονται, με χιούμορ και τρυφερότητα, ‘οι Αραχτοί’, τα παιδιά της σημερινής εποχής, αυτά τα παιδιά που προτιμούν την τηλεόραση από τη φύση, που κοιμούνται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, που ζουν χωρίς πρόγραμμα και δίψα για το καινούριο, που αποβλακώνονται με τα έξυπνα κινητά, τα ipods και τα tablet, που επικοινωνούν με τους φίλους τους μέσω chat και περνούν τη μέρα τους αρθρώνοντας το πολύ 10 λέξεις, που αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις τους και κοιτούν έκπληκτα τους μεγάλους όταν τους απευθύνουν το λόγο.

«Βγαίνοντας από την εθνική και ανηφορίζοντας τον δρόμο ανάμεσα στις φουντουκιές και τα αμπέλια, κρυφοκοίταζα από τον καθρέφτη για να καταλάβω αν κι εσάς τους δύο, που καθόσασταν στο πίσω κάθισμα, σας είχε εντυπωσιάσει αυτή η αλλαγή του τοπίου κι αν σας ενδιέφερε να μάθετε πώς ζούσαν οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη. Όμως, και οι δύο είχατε καρφωμένο το βλέμμα στις οθόνες σας, μάλλον επειδή κάνατε τσατ με άλλους της φάρας σας, και οτιδήποτε περνούσε έξω από τα παράθυρα, δεν πα να ήταν το Σινικό Τείχος, η κόκκινη έρημος του Άρη, η επέλαση του ιππικού, εσάς σας ήταν παντελώς αδιάφορο.»

Η σχέση μεταξύ ενός πατέρα και του γιού του, που αδυνατεί να συμμορφωθεί με τους κανόνες της κοινής ζωής, είναι το άρμα που χρησιμοποιεί ο Σέρα για να ξεδιπλώσει με αφοπλιστικό κυνισμό τους προβληματισμούς του. Ο γιός είναι ένας γνήσιος εκπρόσωπος της γενιάς του που αντιμετωπίζει τη ζωή με μια φαινομενική αδιαφορία, πράγμα που φαίνεται αδιανόητο τόσο στον συγκεκριμένο πατέρα όσο και στους άλλους γονείς αυτής της γενιάς. Στους γονείς που μοιάζουν να έχουν ξεχάσει ότι κι εκείνοι υπήρξαν νέοι. Κι έτσι έχουμε δύο γενιές που μοιάζουν ασυμβίβαστες! Και ανάμεσά τους την έντονη επιθυμία του Σέρα να εξερευνήσει τα δύο παράλληλα και διακριτά σύμπαντα, με τις αποτυχίες τους, τις αδυναμίες τους, τους περισπασμούς τους και τις προσδοκίες τους και να αναζητήσει ένα σημείο που να τους ενώνει. Το βιβλίο στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ένας εσωτερικός διάλογος στο μυαλό του πατέρα, στον οποίο περιγράφονται τα προβλήματα της συνύπαρξης με τον γιό του, η αγωνία του για τη σχέση τους καθώς και όσα θα ήθελε να του πει, αλλά δεν μπορεί.

Η δεύτερη ιστορία είναι η ιστορία ενός βιβλίου φαντασίας που γράφει ο πατέρας, με τίτλο «Ο μεγάλος ύστατος πόλεμος» και ήρωες έναν 95χρονο που συνωμοτεί και θυσιάζεται για την επικράτηση των νέων.

«Η ομορφιά πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο. Η φύση πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο. Η ζωή πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο. Εσείς οι νέοι πρέπει να κερδίσετε τον πόλεμο.»

Η τρίτη ιστορία είναι η προσπάθεια που κάνει ο πατέρας να παρασύρει τον γιό σε μια
εκδρομή στη φύση, η οποία όταν  τελικά πραγματοποιείται δίνει άλλο χρώμα στη σχέση τους. Μια εκδρομή στην οποία οι μάσκες που φορούν πατέρας και γιός, για να προσαρμόζονται στην κοινωνία, πέφτουν, και μένουν μόνο οι ισχυροί δεσμοί, η αποδοχή της οπτικής του άλλου και η ζωή που τραβάει το δρόμο της.

«Εδώ είμαιαιαιαιαι! Μπαμπάάάά΄!

……….

Τώρα επιτέλους μπορούσα να γεράσω.»

Εκδόσεις : ΙΚΑΡΟΣ