«Όταν διαβάζω Munro μπαίνω σ’ αυτή την κατάσταση στοχασμού, όπου σκέφτομαι τη δική μου ζωή: τις αποφάσεις που πήρα, τα πράγματα που έκανα και που δεν έκανα, το είδος του ανθρώπου που είμαι, την προοπτική του θανάτου. Ανήκει σ’ εκείνη τη χούφτα συγγραφέων τους οποίους έχω στο μυαλό μου όταν λέω ότι η πεζογραφία είναι η θρησκεία μου. Γιατί όσο είμαι βυθισμένος σε ένα διήγημα της Μunro, αποδίδω σε έναν απολύτως φανταστικό ήρωα τον ευλαβικό σεβασμό και το ήρεμο, βαθύ ενδιαφέρον που αποδίδω στον εαυτό μου, στις καλύτερες στιγμές μου ως ανθρώπινου όντος». Jonathan Franzen

«Κανένας απ’ όσους γράφουν σήμερα δεν είναι σε θέση να γράψει με πιο πειστικό τρόπο για την πορεία της αγάπης απ’ ό,τι η Munro… Δεσπόζει σαν ένας εν ζωή κολοσσός του σύγχρονου διηγήματος, και ο τσεχοφικός ρεαλισμός της, η βαθιά της αίσθηση της ανθρώπινης ψυχολογίας, η ενστικτώδης της αντίληψη των παραμέτρων της οικογενειακής ζωής  έχουν σφραγίσει με τρόπο ανεξίτηλο τη σύγχρονη συγγραφή».   The New York Times

«Δεν συμβαίνει συχνά να διαβάσει κανείς διηγήματα που πονάνε σαν πληγή, που κάνουν την ανάσα να κόβεται. Εκτός κι αν διαβάσεις Alice Munro… Τα διηγήματα αυτά δεν έχουν κοινοτοπίες, ούτε καθησυχαστικούς αφορισμούς για το πώς γινόμαστε δυνατότεροι μέσα από τις αντιξοότητες. Μας δίνουν όμως ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που έχει να προσφέρει η λογοτεχνία: κάνουν λίγο πιο εύκολο να αντέξεις ακόμα και τα αβάσταχτα». The Baltimore Sun