Ο Βλ.Ναμπόκοφ θεωρούσε την νουβέλα «Η Κυρία με το σκυλάκι», που έγραψε ο Άντον Τσέχωφ το 1899, «μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ», ενώ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, οι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως αριστούργημα.  Ο Τσέχωφ άρχισε να ασχολείται με την ιστορία αυτή τον Αύγουστο ή Σεπτέμβριο του 1899, και την δημοσίευσε στο τεύχος του Δεκεμβρίου του 1899 του σημαντικού περιοδικού «Ρωσική Σκέψη». Αργότερα έκανε κάποιες αναθεωρήσεις στην ιστορία για την έκδοση μιας συλλογής  έργων του που κυκλοφόρησε το 1903.

Όπως και τα περισσότερα από τα έργα του, η ιστορία έχει μια πολύ απλή πλοκή. Ο Ντμίτρι Γκούροφ, που παραθερίζει στη Γιάλτα στη Μαύρη Θάλασσα, συναντά μια γυναίκα, την Άννα Σεργκέεβνα. Έχουν μια ερωτική σχέση, μετά την οποία επιστρέφει στη γυναίκα και τα παιδιά του στη Μόσχα, πιστεύοντας ότι η σχέση που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των διακοπών του δεν θα έχει συνέχεια. Ωστόσο, διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ξεχάσει την Άννα και πηγαίνει να την αναζητήσει  στην επαρχιακή πόλη όπου ζει με τον άντρα της. Την ξαφνιάζει όταν  εμφανίζεται μπροστά της χωρίς προειδοποίηση σε ένα θέατρο, και εκείνη του υπόσχεται να έρθει στη Μόσχα για να τον δει. Όταν ανανεώνουν την σχέση τους στη Μόσχα, συνειδητοποιούν ότι αγαπούν πραγματικά ο ένας τον άλλον. Ο Τσέχωφ όμως αφήνει ανοικτή την εξέλιξη της ιστορίας γράφοντας :

«Φαινόταν, ότι ακόμα λίγο και η απάντηση θα βρεθεί, και τότε θα ξεκινήσει μια νέα, όμορφη ζωή. Και οι δυο τους συνειδητοποιούσαν, ότι το τέλος είναι ακόμα πολύ μακριά, και το πιο δύσκολο και περίπλοκο μόλις αρχίζει».

Η «κυρία με ένα σκυλάκι» αποτελεί ένα καλό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ο Τσέχωφ συχνά αναφερόταν σε αναγνωρισμένα έργα του παρελθόντος, αντιδρώντας ταυτόχρονα στο βασικό τους θέμα. Έτσι κι εδώ, αναφέρεται στο θέμα της μοιχείας που έχει ήδη θιγεί στη Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ και στην Άννα Καρένινα του Τολστόι. Και στα δύο μυθιστορήματα, η ηρωίδα είναι μια παντρεμένη γυναίκα που μπλέκεται σε μια εξωσυζυγική σχέση, και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Στην ιστορία του Τσέχωφ, ωστόσο, η παντρεμένη γυναίκα που δημιουργεί αυτή τη σχέση,  βρίσκει την αληθινή αγάπη. Ο Τσέχωφ αντιδρούσε επίσης εναντίον των απεικονίσεων της αγάπης στα δημοφιλή αναγνώσματα της εποχής του, στα οποία εμφανιζόταν η αγάπη να εξισώνεται με την ευτυχία.  Έτσι, η Άννα Σεργκέεβνα ούτε αυτοκτονεί, ούτε βρίσκει μακροχρόνια ευτυχία. Η ιστορία έχει μια παρόμοια σχέση με την ιμπρεσιονιστική ζωγραφική. Η ιστορία αρχίζει το καλοκαίρι, σε ένα θέρετρο, το οποίο ήταν ένα περιβάλλον που απεικονίζουν συχνά οι ιμπρεσιονιστές. Ακριβώς όπως οι ιμπρεσιονιστές συχνά χρησιμοποιούσαν αυθαίρετες, ασύμμετρες μορφοποιήσεις στις εικόνες τους, ο Τσέχωφ χρησιμοποίησε τις ανοιχτές απολήξεις στις ιστορίες και τα έργα του, τα οποία σπάνια έχουν σαφή κατάληξη.

Το κύριο ψυχολογικό ενδιαφέρον για την ιστορία «Η κυρία με το σκυλάκι» βρίσκεται στην εξέλιξη  του Γκούροφ ο οποίος στην αρχή της ιστορίας, έχει μια κυνική στάση απέναντι στις γυναίκες, στις οποίες αναφέρεται ως «κατώτερη φυλή». Όταν κοιμάται με την Άννα  για πρώτη φορά, εκείνη του ζητά να τη διαβεβαιώσει ότι την σέβεται ακόμα. Ο Γκούροφ όμως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη της και συνεχίζει να τρώει μακαρίως μια φέτα καρπούζι. Αλλά όταν επιστρέφει στη Μόσχα και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να την ξεχάσει, προσπαθεί να μιλήσει σ’ έναν φίλο του γι ‘αυτήν. Όταν ο φίλος του δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτή του την ανάγκη, αρχίζει να καταλαβαίνει τι βίωσε. Καθώς η ικανότητά του για ενσυναίσθηση αυξάνεται, αυξάνεται και η ικανότητά του για αγάπη και αυτογνωσία. Ο Τσέχωφ επισημαίνει αυτή την αλλαγή όταν οι δύο ήρωές του βρίσκονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Μόσχα στο τέλος της ιστορίας και ο Γκούροφ κοιτάζει στον καθρέφτη. Παρατηρεί ότι τα μαλλιά του έχουν γίνει γκρίζα.

«Και μόνο τώρα που άσπριζαν τα μαλλιά του, τώρα αγάπησε όπως πρέπει, αληθινά -για πρώτη φορά στη ζωή του.»

Η νουβέλα «Η κυρία με το σκυλάκι» είναι αντιπροσωπευτική του λεπτού αλλά ισχυρού στυλ του Τσέχωφ. Με μια ιδιαίτερη οικονομία στο λόγο του – δεν λέει ποτέ περισσότερα από όσα χρειάζεται – μεταδίδει στον αναγνώστη τη συναισθηματική πολυπλοκότητα ενώ διατηρεί  την ένταση των συναισθημάτων των χαρακτήρων του. Η συγκίνηση των χαρακτήρων της ιστορίας και η αλληλεπίδρασή τους με το περιβάλλον, τοποθετούν το έργο «Η κυρία με το σκυλάκι» ανάμεσα στα αριστουργήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ σε μετάφραση από τα γαλλικά Έφης Κορομηλά.

Υ.Γ. Η ιστορία έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1960 από τον Γιοσίφ Κέιφιτς. Το τρέιλερ της ταινίας εδώ.

Εκδόσεις : ΜΕΛΑΝΙ

Διαβάστε επίσης :

http://www.oanagnostis.gr

http://www.clickatlife.gr