‘Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει’ είναι ένα μοντέρνο παραμύθι που η εξέλιξή του γίνεται φανερή, στον αναγνώστη, ήδη από τον τίτλο του. Η Κενγκά, ένας άτυχος γλάρος, πέφτει θύμα της ‘μαύρης μάστιγας’, μιας ουσίας μαύρης και λιπαρής με την οποία είχαν μολύνει τη θάλασσα κάποια πετρελαιοφόρα, και πεθαίνει. Λίγο πριν πεθάνει γεννάει ένα αυγό το οποίο εμπιστεύεται σ’ ένα ‘γάτο μαύρο και πελώριο και χοντρό’ που ακούει στο όνομα Ζορμπάς και από τον οποίο ζητά να μάθει στον μικρό γλάρο, που θα βγει από το αυγό, πώς να πετάει. Και παρόλο που ο Ζορμπάς είναι γάτος και δεν έχει ιδέα για το πώς να φέρει εις πέρας αυτή την παράξενη αποστολή, συμφωνεί και αποδέχεται την ευθύνη. Ο Ζορμπάς και ο μικρός γλάρος, η Καλότυχη, δεν ανήκουν στο ίδιο είδος αλλά παρόλα αυτά καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια πολύ όμορφη σχέση. Στον κόσμο αυτού του βιβλίου, ο κίνδυνος φέρνει κοντά δύο διαφορετικά πλάσματα και οι αντιξοότητες τα δένουν.

Η ιστορία έχει αρκετά από τα στοιχεία των κλασσικών παραμυθιών. Ο Ζορμπάς και οι άλλες γάτες που τον βοηθούν μπορούν να μιλούν με τους γλάρους και η αφοσίωση με την οποία η Καλότυχη αποκαλεί Μαμά τον Ζορμπά είναι ένα ακόμη στοιχείο που συγκινεί τον νεαρό αναγνώστη.

Ο Σεπούλβεδα πάντα ευαισθητοποιημένος στα θέματα της προστασίας του περιβάλλοντος, υπογραμμίζει την αδέξια στάση του πραγματικού κόσμου όπου ο άνθρωπος μπορεί να είναι ταυτόχρονα απειλή και προστάτης της φύσης. Ταυτόχρονα αναφέρεται στη σύμπλευση των διαφορετικών όντων, στη βοήθεια που πρέπει να προσφέρουμε στους λιγότερο τυχερούς, στο ότι πρέπει να τηρούμε τις υποσχέσεις μας.

Παρόλο που η ιστορία είναι απλή και μπορεί εύκολα να μιλήσει στις καρδιές των παιδιών, είναι και ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάζεται και από μεγάλους, αφού περνάει αρκετά χρήσιμα μηνύματα μέσα από τη σοφή πλοκή του. Ένα βιβλίο συγκινητικό που διδάσκει την αγάπη για τα ζώα και τη φύση, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αξία της φιλίας και της αλληλοβοήθειας και τέλος το κατά πόσο μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, για να υπηρετήσουμε έναν ανώτερο σκοπό.

Η Καλότυχη  πετούσε ολομόναχη μέσα στη νύχτα του Αμβούργου. Απομακρύνθηκε, φτερουγίζοντας με δύναμη, ώσπου σηκώθηκε πιο ψηλά από τους γερανούς του λιμανιού, κι ύστερα γύρισε πλανάροντας κι έπιασε να γυροφέρνει το καμπαναριό της εκκλησίας.

‘Πετάω Ζορμπά! Μπορώ και πετάω!’ έκρωζε τρισευτυχισμένη από την απεραντοσύνη του γκρίζου ουρανού.

Ο άνθρωπος χάιδεψε το σβέρκο του γάτου.

‘Εντάξει γάτε. Τα καταφέραμε’ είπε αναστενάζοντας.

‘Ναι’ νιαούρισε ο Ζορμπάς. ‘Στο χείλος του κενού κατάλαβα το πιο σημαντικό.’

‘Α, ναι; Και τι είναι πιο σημαντικό’ ρώτησε ο άνθρωπος.

‘Πως πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει’ νιαούρισε ο Ζορμπάς.

Ο Σεπούλβεδα  αφιέρωσε αυτό το βιβλίο του στα παιδιά του, στο Αμβούργο και στον γάτο Ζορμπά, τιμώντας έτσι τον Καζαντζάκη τον οποίο θαυμάζει.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις OPERA.H ενδιαφέρουσα εικονογράφησή του ανήκει στην Claudia Bielinsky ενώ η καταπληκτική μετάφραση στον Αχιλλέα Κυριακίδη.

Εκδόσεις : OPERA