Για Το Βιβλίο της Κατερίνας του Αύγουστου Κορτώ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ, γράφει η Νατάσα Σκιαδά.

Ξεκινάς κι ενώ σου έχει αποκαλυφθεί το τέλος μιας ζωής γεμάτης με μαρτυρικές αλλά και σπουδαίες στιγμές, δεν θέλεις να φτάσεις στο τέλος γιατί ξέρεις – σε έχει προειδοποιήσει  η ίδια (η Κατερίνα η μαμά του Πέτρου) – ότι το τέλος του βιβλίου  θα σημάνει και το δικό της συνάμα.

Σκέφτεσαι.. αν δεν το τελειώσω,  αν το αφήσω εκεί να χάσκει με την σελίδα τσακισμένη, να με περιμένει, θα παραταθεί και η ζωή της άρα και σκόρπιες στιγμές χαράς.

Το προσπερνάω, μέρες  ολόκληρες κάνω πως δεν το βλέπω, πως έχω άλλα να διαβάσω (σημ.…έχω δει και την παράσταση)  και μοιραία κουβαλάω την σπαρακτική εικόνα μιας γυναίκας απελπισμένης, νικημένης από την ψυχασθένεια και την προσπάθεια της να παρατείνει την ζωή της για να ζήσει – έστω ακόμη μια στιγμή  – με τον μονάκριβο γιο της.

Είναι ένα βιβλίο γραμμένο αποκλειστικά για την  απουσία, την αγάπη στα πρώτα χρόνια, την ερημιά και την οργή που γεννά αυτή η ερημιά.

Η αγάπη της Κατερίνας δεν είναι μόνο αγάπη για τον μονάκριβο γιο της, είναι για την ίδια την ζωή.

Μέσα από αυτόν ζει (εξαιτίας της τόσο δυνατής σχέσης μαζί του) και για αυτόν ζει.

Το βιβλίο της Κατερίνας  είναι γραμμένο νομίζεις  από χέρι που δεν πόνεσε, δεν διακρίνεις την πύρινη λάβα  της οργής  να ξεχειλίζει και να τα σαρώνει όλα, για όσα του στέρησε η μητέρα του για όσα του πήρε το τέρας της αρρώστιας.

To σπουδαίο πάνω από όλα, είναι πως μιλάει ο Πέτρος σαν να είναι η ίδια, τέτοια και τόση είναι η ταύτιση, τέτοια η οδύνη που σκορπούσε και κόλλαγε πάνω του, που  η σκιαγράφηση των πιο κρυφών γυναικείων πλευρών που νομίζεις πως ηρωίδα και ήρωας – αφηγητής είναι ένα άτομο.

Αυτό ακριβώς ένιωθα όσο διάβαζα,  πως είναι ΕΝΑ πρόσωπο τραγικό, καθημερινό, διχασμένο και ταυτόχρονα φωτεινό.

Είναι ένα βιβλίο που λες και κάθε σελίδα είναι γραμμένη για τα βασανιστικά ερωτήματα της ύπαρξης μας : θάνατος, ζωή, δεσμοί αίματος, δεσμώτες,  μυστικά, οικογένεια, το τέρας της αρρώστιας που καίει τα πάντα, συγκάλυψη, ευθύνη, έρωτας, λύση.

Το σπουδαίο σε αυτό το ‘’ψυχολογικό μυθιστόρημα – θρίλερ’’ είναι η ακρίβεια, η πειστικότητα και η αληθινή διήγηση μέσα από την ίδια την Κατερίνα.

Πάνω από όλα, η τόλμη του Πέτρου να τα διηγηθεί σε εμάς, σαν να μας γνωρίζει από παλιά.

Εκδόσεις : ΠΑΤΑΚΗΣ

Οι φωτογραφίες του άρθρου προέρχονται από εδώ

Διαβάστε επίσης :

• Popaganda
• Διαβάζοντας
• Protagon