‘Τα Πετροχελίδονα’ είναι μια αφήγηση ταυτόχρονα ευαίσθητη και δραματική με καλές ιδέες, πνευματώδεις στοχασμούς και αιχμηρό κείμενο. Ένα μυθιστόρημα που αναζητά το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης που συχνά χάνεται στις πολλές πικρίες αλλά ξαναβρίσκεται στις λιγότερες χαρές, σαν τα πετροχελίδονα που επιστρέφουν μετά τον χειμώνα και ξαναπετούν στον ουρανό της ψυχής, σύμβολο της απόλυτης ελευθερίας.

Έγραψα εναντίον του εγκλήματος που διαπράττεται με πολιτικό πρόσχημα, στο όνομα μιας πατρίδας όπου μια χούφτα ενόπλων, με την επαίσχυντη υποστήριξη ενός τμήματος της κοινωνίας, αποφασίζει ποιος ανήκει στην εν λόγω πατρίδα και ποιος πρέπει να την εγκαταλείψει ή να εξαφανιστεί. Έγραψα χωρίς μίσος εναντίον της γλώσσας του μίσους και εναντίον της λησμονιάς και της λήθης που μηχανεύονται όσοι προσπαθούν να επινοήσουν μια ιστορία στην υπηρεσία του σχεδίου τους και των ολοκληρωτικών πιστεύω τους.