Η Ανί Ερνώ, τοποθετώντας τις πιο οικείες εμπειρίες της στο ιστορικό τους πλαίσιο, επεκτείνει τη γραφή της από μια αποτύπωση του προσωπικού και υποκειμενικού σε μια αφήγηση συλλογικής εμπειρίας.