Κάθε αποχαιρετισμός έχει το δικό του ηθικό βάρος, και τη δική του στιγμή∙ έχει τελικά το δικό του χρώμα. Κάποιοι είναι τραυματικοί ενώ  κάποιοι άλλοι οδηγούν στην ευκταία αποδέσμευση. Η ιδέα του αποχαιρετισμού υπονοεί ότι η ευθύνη δεν πέφτει μόνο στον άλλον, αλλά και στις αναπόφευκτες προσδοκίες και ελπίδες που δημιουργούνται από εκείνους που πρέπει να τον αποδεχθούν. Ο Schlink γεμίζει με σιωπές τον εξωτερικό κόσμο των ηρώων του, οι οποίοι μέσα από τους ενδοσκοπικούς μονολόγους τους αναζητούν μια κρυμμένη αλήθεια, που παραμένει γι’ αυτούς, σχεδόν εσκεμμένα, αόρατη. Είτε  αφορούν σε ένα λάθος, σε ένα μοιραίο γεγονός ή σε μια προδοσία, οι αποχωρισμοί αυτοί κατακλύζουν τους ήρωες με έντονα συναισθήματα αγάπης ή μίσους, πικρίας, λύπης και πάνω απ’ όλα ενοχής.