Η συνάντηση για το βιβλίο του Ιουλίου θα γίνει την Τετάρτη 15 Ιουλίου και ώρα 18:30

στον κήπο της Λέσχης Αποφοίτων Κολλεγίου Αθηνών

για να συζητήσουμε για τα βιβλία :

 

• Πατρική Κληρονομιά, Φίλιπ Ροθ, εκδ. ΠΟΛΙΣ 

• Γράμμα στον πατέρα, Φράνζ Κάφκα, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

---

Πατρική Κληρονομιά

Εκδόσεις : ΠΟΛΙΣ

ISBN: 978-960-435-347-7

Σελίδες: 244

Μετάφραση : Τάκης Κιρκής

Η «Πατρική κληρονομιά», μια αληθινή ιστορία, αγγίζει αισθήματα με εκείνη την ένταση που ο Φίλιπ Ροθ γνωρίζει καλά. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τον ογδονταεξάχρονο πατέρα του -έναν άνθρωπο με παροιμιώδη ρώμη, γοητεία, και μια ανεξάντλητη συλλογή αναμνήσεων από το Νιούαρκ- στη μάχη του με τον όγκο στον εγκέφαλο, που εντέλει θα τον σκοτώσει. Ο γιος παραστέκεται γεμάτος αγάπη, αγωνία και τρόμο στον πατέρα του, σε όλα τα στάδια της τελευταίας του δοκιμασίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα εκείνο το πείσμα για επιβίωση που χαρακτήριζε συνολικά τη μακρόχρονη και πεισματική πάλη του με τη ζωή.

Η «Πατρική κληρονομιά» ανακηρύχθηκε από το περιοδικό «Time» Καλύτερο Βιβλίο του 1993 στην κατηγορία της μη μυθοπλαστικής πεζογραφίας.

Ένα μεστό και βαθιά συγκινητικό πορτρέτο πατέρα και γιου… Ο Ροθ παρακάμπτει κάθε διάθεση
παραμυθίας και παρηγοριάς προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια – στην αλήθεια για τον εαυτό του και τον πατέρα του, για τον θάνατο και τον φόβο του θανάτου, για εκείνη την απόλυτα ευάλωτη θέση στην οποία μας καταδικάζει όλους η αγάπη.
(Chicago Tribune)

Με αμεσότητα αριστοτεχνική, η «Πατρική κληρονομιά» αφηγείται μία από τις πιο θεμελιώδεις αληθινές ιστορίες που μοιράζονται οι Αμερικανοί σήμερα… Και η αφήγηση αυτή σφύζει από ζωντάνια
και χιούμορ… Πρόκειται για έναν θρίαμβο της λογοτεχνίας… της υπέροχα πραγματιστικής, ιδιοφυώς απρόβλεπτης αφηγηματικής φλέβας του Φίλιπ Ροθ.
(The New York Times Book Review)

Για το βιβλίο έγραψαν :

Κατερίνα Σχινά

Σταύρος Ζουμπουλάκης

Άγης Αθανασιάδης

PHILIP ROTH – ΦΙΛΙΠ ΡΟΘ, 1933-2018

 National Endowment for the Arts – National Medal of Arts [1998]
 Gold Medal In Fiction – The American Academy of Arts and Letters [2001]
 National Book Award – Medal for Distinguished Contribution to American Letters [2002]
 PEN/Nabokov Award for Lifetime Achievement [PEN American Center] [2006]
 PEN/Saul Bellow Award for Achievement in American Fiction [2007]
 Man Booker International Prize [2011]

Ο Φίλιπ Ροθ, αμερικανός συγγραφέας εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1933 στο Νιούαρκ του Νιού Τζέρσεϊ. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Bucknell και του Σικάγο. Διετέλεσε καθηγητής της συγκριτικής λογοτεχνίας στα πανεπιστήμια του Πρίνστον, της Νέας Υόρκης (Hunter College) και της Πενσυλβανίας. Διηύθυνε τη σειρά «Συγγραφείς της άλλης Ευρώπης» στις εκδόσεις Penguin και γνώρισε στο αμερικανικό κοινό συγγραφείς όπως ο Bruno Schulz και ο Μίλαν Κούντερα. Πολυγραφότατος, έγραψε συνολικά 31 βιβλία. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με τη συλλογή διηγημάτων «Αντίο Κολόμπους», το 1959, που τιμήθηκε με το National Book Award for Fiction. Στα πολυάριθμα βραβεία του που ακολούθησαν περιλαμβάνονται το National Book Critics Circle Award το 1987 για το μυθιστόρημα «Αντιζωή», το ίδιο βραβείο το 1991 για το αυτοβιογραφικό αφήγημα «Πατρική κληρονομιά», το PEN/Faulkner Award το 1994 για το μυθιστόρημα «Επιχείρηση Σάυλωκ», το National Book Award το 1995 για «Το θέατρο του Σάμπαθ», το βραβείο Pulitzer το 1997 για το «Αμερικανικό ειδύλλιο», το PEN/Faulkner Award το 2001 για «Το ανθρώπινο στίγμα» (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο), το PEN/Faulkner Award το 2007 για τον «Καθένα». Επίσης τού απονεμήθηκε το National Medal of Arts το 1998, το Gold Medal for Fiction της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων το 2001 και δύο από τα πιο έγκυρα βραβεία PEN, για το σύνολο του έργου του: το 2006 το βραβείο PEN/Nabokov και το 2007 το βραβείο PEN/Saul Bellow for Achievement in American Fiction. Το 2011 τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Man Booker International επίσης για το σύνολο του έργου του. Ήταν ο μόνος αμερικανός συγγραφέας που εκδόθηκαν τα «Άπαντά» του σε πλήρη και οριστική έκδοση από τη Library of America, ενώ ήταν εν ζωή. To 2012 δήλωσε στο περιοδικό «Les Inrockuptibles» ότι, αφού ξαναδιάβασε όλα τα έργα του, αποφάσισε να αποσυρθεί από το γράψιμο της πεζογραφίας (τελευταίο του μυθιστόρημα το «Νέμεσις», αγγλ. έκδ. 2010). Έφυγε από τη ζωή στη Ν. Υόρκη στις 22 Μαΐου 2018, από καρδιακή ανεπάρκεια, σε ηλικία 85 ετών.

Ερωτήσεις για τη συζήτηση του βιβλίου :

• Γιατί ο Χέρμαν αμέσως μετά την κηδεία της γυναίκας του αρχίζει να ξεκαθαρίζει τις ντουλάπες;
• Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή του Χέρμαν όπως αυτή αποτυπώνεται από τις αναμνήσεις του γιού;
• Ποιο ρόλο αναθέτει ο Ροθ στον εαυτό του όταν μαθαίνει για την ασθένεια του πατέρα του;
• Ποια είναι η πραγματική κληρονομιά που παίρνει ο Ροθ από τον πατέρα του, η πατρική κληρονομιά;
• Γιατί πιστεύετε ο Ροθ έγραψε αυτό το βιβλίο;

 

 

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

Εκδόσεις : ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

ISBN: 978-618-03-1937-8

Σελίδες: 112

Μετάφραση & Επίμετρο : Βασίλης Τσαλής

Ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του λογοτεχνικού μοντερνισμού, κομβικό σε ό,τι αφορά την κατανόηση και ερμηνεία του καφκικού λογοτεχνικού σύμπαντος. Ο Κάφκα καταδύεται άσπλαχνα και με οδυνηρή ακρίβεια στα βάθη του εαυτού του για να ανασύρει τα αμοιβαία τεκμήρια μίσους και εχθρότητας που μολύνουν τη σχέση του με τον πατέρα του.

Ένα γράμμα που δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του
Τον Νοέμβριο του 1919 ο Φραντς Κάφκα νοίκιασε ένα δωμάτιο σε μια πανσιόν, πενήντα χιλιόμετρα βόρεια της Πράγας. Τις επόμενες εννέα ημέρες έγραψε μια επιστολή 103 σελίδων, η οποία αρχίζει με την προσφώνηση «Πολυαγαπημένε πατέρα» και τελειώνει με την υπογραφή «Φραντς». Ο Κάφκα είναι τριάντα έξι χρόνων όταν γράφει αυτήν την επιστολή και ο πατέρας του εξήντα επτά, όμως τα λόγια του Φραντς παραπέμπουν σε ένα ανασφαλές, φοβισμένο παιδί, το οποίο στέκει αμήχανο μπροστά στην τρομερή πατρική φιγούρα. Μπορεί τα ημερολόγια και οι πολυάριθμες επιστολές να ρίχνουν ένα φως στην ψυχοσύνθεση του συντάκτη τους, όμως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε το μέγεθος της επίδρασης του πατέρα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του –και όχι μόνο– αν δεν υπήρχε αυτό το μοναδικό ντοκουμέντο, ο συντάκτης του οποίου καταδύεται άσπλαχνα και με οδυνηρή ακρίβεια στα βάθη του εαυτού του για να ανασύρει τεκμήρια μίσους και εχθρότητας. Ο λόγος που το γράμμα αυτό δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του δεν έχει γίνει γνωστός. Μεταπείστηκε από κάποιους ή τελικά θεώρησε, μέσα από την ίδια την πράξη της γραφής, ότι το γράμμα είχε μεγαλύτερη χρησιμότητα ως κείμενο αυτοκατανόησης, ενώ από την άλλη δεν θα συνέβαλε καθόλου στην εξομάλυνση των σχέσεων με τον πατέρα του; Ό,τι κι αν συνέβη, το ευτύχημα είναι ότι το Γράμμα στον πατέρα, το οποίο θεωρείται ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του λογοτεχνικού μοντερνισμού, βρήκε τον δρόμο του προς το αναγνωστικό κοινό και τη θέση που του αρμόζει σε ό,τι αφορά την κατανόηση και ερμηνεία του καφκικού λογοτεχνικού σύμπαντος.
Ο Κάφκα πρέπει να είχε από πολύ νωρίς επίγνωση της ιδιαίτερης φύσης του: των διαφορετικών επιθυµιών του, της ξέφρενης φαντασίας του και των εκφραστικών του ικανοτήτων. ?εν µπορούσε να προσαρµοστεί στο γενικότερο περιβάλλον, και ιδιαίτερα στο περιβάλλον της οικογένειάς του, την οποία, παρ’ όλα αυτά, εγκατέλειψε οριστικά µόνο έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, ο οποίος επήλθε τον Ιούνιο του 1924, σε ηλικία µόλις σαράντα ενός ετών. Η τεταµένη συµβίωση µε την οικογένεια οδηγούσε σε εκρήξεις, τις οποίες ο Κάφκα διαχειριζόταν τις νύχτες στη µοναξιά του δωµατίου του, επινοώντας µυθιστορηµατικούς ήρωες: πατέρες και γιους.
Απόσπασµα από το επίµετρο του µεταφραστή

Για το βιβλίο έγραψαν :

Κώστας Αγοραστός

Διώνη Δημητριάδου

Ελένη Γκίκα

FRANZ KAFKA – ΦΡΑΝΖ ΚΑΦΚΑ, 1883-1924

Ο Φραντς Κάφκα γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου του 1883 στην Πράγα από γονείς Εβραίους: από έναν πατέρα αυταρχικό, που κατόρθωσε να γίνει εύπορος υφασματέμπορος, κι από μια μάνα τρυφερή που, αντίθετα με τον πατέρα του, είχε μεγαλώσει μέσα σ’ έναν περίγυρο βαθιά μορφωμένων ανθρώπων. Ο Φραντς ήταν ο πρωτότοκος. Είχε τρεις αδελφές και δύο αδελφούς, οι οποίοι πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Οι αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια και κυρίως οι σχέσεις με τον αυταρχικό και άξεστο πατέρα του, στοίχειωσαν τη ζωή του.

Μετά το γυμνάσιο, υπακούοντας στην επιθυμία του πατέρα του, ο Κάφκα αφού παρακολούθησε ορισμένα πανεπιστημιακά μαθήματα γερμανικής φιλολογίας, σπούδασε τελικά νομικά. Στο πανεπιστήμιο γνωρίστηκε με διάφορους γερμανόφωνους εκκολαπτόμενους λογοτέχνες όπως ο Μαξ Μπροντ, που έγινε επιστήθιος φίλος του. Στη συνέχεια εργάστηκε επί δεκατέσσερα χρόνια, πρώτα σε μια ασφαλιστική εταιρεία και μετά στο Ινστιτούτο Ασφάλισης Εργατικών Ατυχημάτων της Βοημίας. Τις νύχτες του αφιέρωνε στο γράψιμο. Αυτό ήταν το μεγάλο του πάθος. Ήξερε ότι ο προορισμός του ήταν το γράψιμο, αλλά δεν κατάφερε -δεν τόλμησε- να το κάνει επάγγελμά του. Ελάχιστα κείμενά του δημοσιεύτηκαν όσο ζούσε, όπως η περίφημη «Μεταμόρφωση» (1916), «Η αποικία των τιμωρημένων», το «Ένας αγροτικός γιατρός», καθώς και «Το γράμμα στον πατέρα» (1919). Το 1914 αρραβωνιάστηκε τη Φελίτσε Μπάουερ, την οποία είχε γνωρίσει στο σπίτι του Μπροντ και με την οποία αλληλογραφούσε επί δύο χρόνια, διέλυσε όμως τον αρραβώνα επειδή ένιωθε ανίκανος να αντιμετωπίσει το γάμο. Άλλη μια απόπειρά του να παντρευτεί τη Φελίτσε κατέληξε σε αποτυχία, αφού το 1917 έγινε γνωστό ότι πάσχει από φυματίωση και μπήκε σε σανατόριο -με τη συμπαράσταση της αδελφής του Ότλα. Το 1923, σε ένα ταξίδι του στη Βαλτική, γνώρισε τη χειραφετημένη εβραία νηπιαγωγό Dora Diamant και μετά από λίγο μετακόμισε στο σπίτι της στο Βερολίνο, προσπαθώντας να ξεφύγει από την επίδραση της οικογένειάς του και να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Πέθανε όμως φυματικός στις 3 Ιουνίου του 1924. Γενικά, η ζωή του υπήρξε απλή, χωρίς πολλές μετακινήσεις και μακρινά ταξίδια. Χωρίς «μεγάλες συναντήσεις». Λίγο πριν πεθάνει, παρακάλεσε τον Μπροντ να καταστρέψει τα έργα του, εντολή που αυτός ευτυχώς παράκουσε. Ο Μπροντ επιμελήθηκε τα τρία ημιτελή μυθιστορήματά του και τα εξέδωσε: «Η δίκη» (1925), «Ο Πύργος» (1926), «Αμερική» (1927).

Μ’ όλο που έχει διασωθεί ένα πολυσέλιδο ημερολόγιό του (3.000 σελ.), πολλά από τη ζωή του Κάφκα παραμένουν άγνωστα. Τούτο οφείλεται ιδιαίτερα ατα πολιτικά γεγονότα μεταξύ 1933 και 1945: Στο Βερολίνο, στο σπίτι της Dora Diamant, της πιστής φίλης του στα ύστερα χρόνια της ζωής του, κατασχέθηκε από τη Γκεστάπο μια δέσμη από χειρόγραφά του που θεωρούνται σήμερα χαμένα. Το 1935 απαγορεύτηκε η δημοσίευση των έργων του. Οι μάρτυρες της ζωής του, οι τρεις αδελφές του, φίλοι, συγγενείς, θανατώθηκαν από τους Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα αρχεία καταστράφηκαν. Η βιβλιοθήκη και πολλά γράμματά του χάθηκαν. Το έργο του, αρχικά γνωστό σ’ ένα μικρό μόνο λογοτεχνικό κύκλο της Γερμανίας, διαδόθηκε μετά το θάνατό του στη Γαλλία, χάρη στους H. Breton, A. Camus και J. P. Sartre, ύστερα στην Αγγλία και Αμερική και τελευταία στη Ρωσία. Οι πρώτες μεταφράσεις στα Τσεχικά δημοσιεύτηκαν το 1957 στην Πράγα.

Ερωτήσεις για τη συζήτηση του βιβλίου :

• Γιατί ο Κάφκα έγραψε την επιστολή προς τον πατέρα του;
• Ποιο ήταν το κυριότερο συναίσθημα του Κάφκα για τον πατέρα του;
• Πώς επηρέασε η σχέση του Κάφκα με τον πατέρα του τη λογοτεχνία του;
• Γιατί ο Κάφκα περίμενε τόσο πολύ για να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις αιτίες πίσω από την τεταμένη σχέση με τον πατέρα του;
• Γιατί ο Κάφκα δεν ταχυδρόμησε ποτέ αυτό το γράμμα στον πατέρα του;

 

Καλή ανάγνωση!